Moeilijke teksten

‘Ik ga een bijdrage op LinkedIn schrijven over schrijven!’. Ik zei het heel stellig en vol overtuiging in mijn gesprek met een mede-VA die zoekende is in de manier waarop ze zichzelf wil presenteren. En dat herken ik: ben ik VA, ben ik de office professional die op interim-basis werkt, ben ik tekstschrijver…?

In mijn ideale werkwereld ben ik een combinatie van die drie: als VA word ik met een bepaalde regelmaat ingezet op kortstondige klussen, als office professional op interim-basis ben ik er voor de langere-termijn-en-meer-uren-opdrachten en de tekstschrijver in mij juicht wanneer ik website- of brochureteksten mag schrijven.

En net bij dat laatste wringt de schoen een beetje. Niet omdat ‘ie te krap zit, maar juist omdat er teveel ruimte is en dat gaat ook schuren. Ik schrijf te weinig naar mijn zin. Ik hou van redigeren (en dat valt in mijn beleving ook binnen de categorie ‘schrijven’): het corrigeren op d’s en t’s maar vooral het leesbaar maken van ingewikkelde zinnen. Mijn graadmeter daarbij is dat als ik een zin twee keer moet lezen voor ik ‘m snap, er gestreept en geschoven moet worden.

En nee, ik weet niet van alle woorden hoe ik ze schrijven moet maar dat komt met het Groene Boekje en alle wereldwijde web-varianten altijd wel goed. Maar ingewikkelde teksten van notarissen en advocaten? Niet te doen. Leuk misschien als je zelf uit die wereld komt maar ik vraag me echt oprecht af: waarom? Ooit hoorde ik dat dat om een soort van status hooghouden gaat: ‘Kijk mij eens moeilijke woorden gebruiken. Wil jij daar voor onderdoen?’. Geen idee of het waar is, maar feit is dat veel mensen notariële aktes en juridische documenten niet ter ontspanning op een zondagmiddag gaan zitten lezen.

Voorbeeld: ‘Ter zake van de uitvoering van deze overeenkomst, waaronder tevens dient te worden begrepen de inschrijving in de openbare registers, alsmede voor de fiscale gevolgen, wordt woonplaats gekozen ten kantore van de bewaarder van deze akte’.

Dit is één zin hè, uit een document dat zomaar 15 pagina’s kan bevatten, maar het duizelt mij nu al. Stel dat dit een verhaaltje van Jip en Janneke zou zijn, dan zou het zoiets worden: ‘Voor het maken van deze afspraak, met dingen zoals inschrijven in de grote boeken en nadenken over belastingen, kiest iedereen het kantoor van de meneer die op deze papieren let’. Veel beter toch?

Voor mijn eigen teksten vind ik het heerlijk dat ik mezelf een soort dichterlijke vrijheid kan veroorloven, nieuwe woorden kan bedenken. Het is tenslotte mijn eigen tekst. En zolang de d’s en t’s op de juiste plek staan én de zinnen lekker leesbaar zijn, is alles geoorloofd!